Lęk bez przyczyny...
Gdy boisz się cały czas, czyli o uogólnionych zaburzeniach lękowych
Lęk jest nieprzyjemny, ale jest bardzo potrzebny. Lęk ostrzega nas przed potencjalnym niebezpieczeństwem. To lęk mobilizuje nasz organizm do walki lub ucieczki. Dzięki temu jesteśmy w stanie sprostać wyzwaniom, które na pierwszy rzut oka wydają się nie do pokonania.
Zazwyczaj po sytuacji mobilizacji, powinna nastąpić reakcja odprężenia, jeśli bodziec stresowy znika. Niestety istnieją osoby, które czują lęk cały czas, bezustannie, bez względu na to, czy faktycznie mają się czego bać, czy nie. Takie osoby czasem określa się jako „wiecznie zamartwiające się”. Osoby cierpiące z powodu uogólnionych zaburzeń lękowych żyją przyszłością, a w szczególności tym, co złego może się w niej przydarzyć. Kryteria diagnostyczne występowania uogólnionego zaburzenia lękowego według klasyfikacji chorób i zaburzeń klinicznych DSM V są następujące:
- przewlekłe trudności z koncentracją uwagi,
- ciągła senność lub odwrotnie – długotrwałe pobudzenie,
- uczucie ciągłego napięcia,
- trudności w zasypianiu, płytki sen,
- ciągłe zamartwianie się problemami, które dopiero mogą się wydarzyć,
- nerwowość,
- łatwe męczenie się.
Należy zaznaczyć, że powyższe symptomy występują u osób z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi bez chemicznych wspomagaczy, czyli nie są efektem nadużywania picia kawy, picia napojów energetycznych czy alkoholu.
Często zdarza się, że uogólnione zaburzenia lękowe są sprzężone z innymi zaburzeniami, na przykład z depresją. Niestety, osoby cierpiące z powodu uogólnionych zaburzeń lękowych zamiast skonsultować się z lekarzem, w pierwszej kolejności sięgają po używki, które krótkotrwale łagodzą nieprzyjemne symptomy zaburzenia – to równia pochyła w kierunku uzależniania! Co w konsekwencji prowadzi do jeszcze gorszego samopoczucia.
Jak zatem radzić sobie z ciągłym lękiem? W pierwszej kolejności zawsze warto wypróbować metody naturalne, takie jak na przykład: kąpiel z olejkami eterycznymi, ćwiczenia fizyczne, które rozładowują napięcie emocjonalne, medytacja, yoga, masaże, muzykoterapia bądź inna forma przyjemnego spędzenia czasu, która pozwala się rozluźnić. Jeśli jednak naturalne metody zawodzą, wówczas obowiązkowo należy skonsultować się z lekarzem i/lub zgłosić się na terapię. Uogólnione zaburzenia lękowe stosunkowo dobrze leczy się z wykorzystaniem terapii poznawczo-behawioralnej, gdzie osoba cierpiąca z powodu ciągle odczuwanego lęku uczy się rozpoznawać, nazywać i kontrolować swoje emocje, co przekłada się na ulgę w ciele.
Inną metodą jest farmakoterapia, którą zaleca lub nie, lekarz psychiatra. W przypadku uogólnionych zaburzeń lękowych, leki od psychiatry przyjmowane są od kilku do kilkunastu miesięcy – w zależności od zaleceń lekarza i od poprawy stanu pacjenta.
Można również spróbować „bombardować” mózg na kilku frontach, czyli uczęszczać na terapię, stosować farmakoterapię, jeśli została zalecona i dodatkowo samodzielnie wkładać wysiłek w poszukiwanie sposobów przynoszących ulgę na co dzień w cierpieniu.
Osoby cierpiące z powodu uogólnionych zaburzeń lękowych bardzo się męczą, gdyż czują lęk w zasadzie przez cały czas. Lęk ten nie jest tak silny jak u osób cierpiących na różnego rodzaju fobie, ale jego przewlekły charakter znacząco obniża jakość życia.
Uogólnione zaburzenia lękowe można i trzeba leczyć, gdyż bez leczenia mogą się przekształcić w napady lękowe lub fobie, które powodują jeszcze większe cierpienie. Mogą też przekształcić się w depresję lub mogą być przyczyną uzależnienia się od substancji psychoaktywnych.
Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych trwa od kilku do kilkunastu miesięcy (przy założeniu, że nie występują jednocześnie inne, silniejsze zaburzenia). Jest to zaledwie wycinek życia danego człowieka, a może przynieść ulgę na kolejne lata, a być może i dziesiątki lat.
